W DKF „Combat girls. Krew i honor”

Czy neonaziści wykorzystują istnienie Unii Europejskiej? W czym obecnie przejawia się dyskryminacja? Dlaczego młodzi ludzie obarczają obcokrajowców za fatalną sytuację w kraju? Film Davida Wnendta – „Combat girls. Krew i honor” w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego zostanie zaprezentowany w SOK 1 kwietnia o godz. 18.00.

Na podst. informacji prasowych.

Marisa, dwudziestoletnia Niemka, nienawidzi obcokrajowców, Żydów, glin i wszystkich tych, których obwinia o kłopoty swojej ojczyzny. Zachowuje się prowokująco – pije, wdaje się w bójki, a do swojej kolekcji tatuaży zamierza włączyć portret Adolfa Hitlera. Jej domem jest gang neonazistów, gdzie rządzą nienawiść i przemoc, a na porządku dziennym są suto zakrapiane imprezy. Gdy przyłącza się do nich czternastoletnia Svena, Marisa staje się dla niej wzorem do naśladowania. Jest ona podręcznikowym przykładem dziewczyny walczącej o reprezentowaną przez grupę ideologię. Światopogląd Marisy ulega jednak stopniowej ewolucji, gdy przypadkowo spotyka ona młodego uchodźcę z Afganistanu. Ich relacja uświadamia bohaterce, że istnieje coś więcej, niż czarno-biała rzeczywistość reprezentowana przez jej własny gang. Czy Marisie uda się wyrwać z grupy neonazistów?

„Film Combat girls. Krew i honor, wyreżyserowany przez Davida Wnedta, wywołał sporo zamieszania. Alina Levshin, aktorka z Odessy, gra Marisę, kasjerkę z supermarketu, w filmie, który w sposób wiarogodny portretuje ruch neonazistów. Słuchając piosenki zatytułowanej „Holocaust reloaded”, ona i jej przyjaciele próbują się wprawić w nastój odpowiedni do aktów przemocy. Z czasem jednak ideologia okazuje się mrzonką. Combat girls. Krew i honor to odważny, prawdziwy film”. Katrin Hillgruber, Der Tagesspiegel

David Wnendt historię zawartą w filmie złożył z cząstek opowieści prawdziwych ludzi, których spotkał we Wschodnich Niemczech. – W czasie podróży przez małomiasteczkowe i wiejskie obszary tego państwa spotkałem wielu młodych ludzi, których ubrania wskazywały, że są neonazistami. Zaskoczyło mnie, że było wśród nich wiele dziewczyn. Rozmawiałem z nimi i poznałem dzięki temu ich pogląd na świat i dziką wizję polityki. Wszyscy uważali, że największym problemem Niemiec, i ich osobistym, są cudzoziemcy. Po tych wszystkich rozmowach zacząłem badać głębiej temat dziewczyn – nazistek. Kobiecy pierwiastek obecny w tym ruchu nie wzbudzał do tej pory zbyt dużego zainteresowania. Zacząłem myśleć o tym temacie w sposób filmowy i w tak powstał scenariusz pod tytułem „Combat girls. Krew i honor” – wspomina reżyser.

Od zakończenia drugiej wojny światowej naziści i neonaziści wielokrotnie dawali o sobie znać. Według badań Eurobarometru z 2009 roku „dyskryminacja ze względów rasowych jest najbardziej rozpowszechnioną formą dyskryminacji. Tak uważa 61% respondentów. (…) Poziom prześladowań różni się w poszczególnych krajach, generalnie jednak emigranci, uchodźcy i azylanci o pochodzeniu żydowskim i muzułmańskim są najbardziej narażeni na zachowania rasistowskie”. (według: Shadow Report 2009/2010, opublikowanego przez European Network Against Racism, strona 3.)

Organizacje neonazistowskie o charakterze przestępczym są bardzo aktywne w Europie. Dotyczy to nie tylko propagowania ich ideologii, ale także rekrutacji nowych członków. Często stają się nimi młodzi ludzie szukający wzorów, przynależności i zrozumienia. Muzyka i internet to środki, które działają szczególnie skutecznie. Scena neonazistowska prowadzi własne platformy, fora, sklepy internetowe, portale randkowe, a także tworzy gry o określonej tematyce. Młodzież zagląda tam w poszukiwaniu zabawy lub z chęci bycia częścią czegoś większego, raczej niż z powodów politycznych.

Można powiedzieć, że neonaziści wykorzystują istnienie Unii Europejskiej. Wybierają kraje o najniższych standardach bezpieczeństwa i organizują tam swoje spotkania, nie napotykając na sprzeciw. W Niemczech prawo zabrania publicznego używania symbolu swastyki. Inne kraje, na przykład Dania, nie mają ustawy zakazującej stosowania symboli nazistowskich.

Film „Combat girls. Krew i honor” miał swoją premierę w 2011 roku.

Aby wygrać 2 pojedyncze bilety na seans w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego w Suwałkach, wystarczy odpowiedzieć prawidłowo na pytanie: Jaki tytuł nosi ostatni film wyreżyserowany prze Davida Wnendta? i odpowiedź wysłać (wraz ze swoim imieniem i nazwiskiem) mailem: redakcja@niebywalesuwalki.pl KONKURS ROZSTRZYGNIĘTY!